Prawne aspekty tego rodzaju ubezpieczeń określa Ustawa z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
Zakres tej ustawy dotyczy właśnie m.in. ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, wynikającej z posiadania i użytkowania pojazdów.
Ponieważ język ustawy może być niezrozumiały dla „zwykłego Kowalskiego”, ubezpieczyciele przygotowują i przedstawiają swoim klientom tzw. Ogólne Warunki Ubezpieczenia (znane jako OWU). OWU wyjaśniają najważniejsze zapisy ustawy, dotyczące zakresu ubezpieczenia obowiązkowego pojazdu.
Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) jest ubezpieczeniem obowiązkowym i do jej zawarcia zobowiązany jest każdy posiadacz pojazdu mechanicznego. OC ma za zadanie chronić kierującego przed finansowymi skutkami ewentualnych szkód wyrządzonych przez niego innym uczestnikom ruchu drogowego, na przykład w wyniku stłuczki, potrącenia czy wypadku, nie tylko na terenie Polski, ale również w krajach Unii Europejskiej, Szwajcarii i Norwegii.
Odpowiedzialność z tytułu OC jest ograniczona tzw. sumą gwarancyjną, wskazaną w ustawie.
Regułą jest, iż umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawierana jest na okres 12 miesięcy, a ostatecznym terminem na jej zawarcie jest dzień rejestracji pojazdu.
Obowiązkowe umowy OC mają wydatny wpływ nie tylko na bezpieczeństwo, ale i na gospodarkę: tego rodzaju polisy stanowią najważniejszą część polskiego rynku ubezpieczeń – to średnio ponad 2/3 wszystkich polis majątkowych rocznie.
W ciągu dwóch ostatnich lat pojawiły się pewne zmiany w prawie. I tak do 30 września 2018 r. każdy kierowca miał obowiązek posiadania przy sobie w czasie jazdy dokumentu poświadczającego ważną umowę OC; jak również dowodu rejestracyjnego i prawa jazdy. Dziś wystarczy mieć przy sobie jedynie prawo jazdy. Nie oznacza to jednak w żadnym wypadku zwolnienia od posiadania wykupionego ubezpieczenia OC.{source}{/source}